Nynke Boonstra is de allereerste verpleegkundig specialist ggz die in Nederland tot hoogleraar is benoemd. Hoe heeft ze het pad van verpleegkundige naar hoogleraar ervaren? Wat zijn haar plannen? En hoe gaat de ggz daarvan profiteren? Een nadere kennismaking.
‘Het was echt ongelofelijk. Ik had nooit verwacht dat mijn benoeming zoveel zou losmaken.’ Bij een kop koffie in een café in het hart van Leeuwarden vertelt Nynke Boonstra over de dagen na haar benoeming tot hoogleraar. Het regende felicitaties. Van vrienden, familie, collega’s en van collega-verpleegkundigen uit het hele land. Alsof er een golf van trots door de hele beroepsgroep ging. ‘Wie had dat ooit gedacht toen je in 1997 als twintigjarige verpleegkundige hier in Franker begon’, schreef haar eerste teamleider.
‘Het is nooit mijn doel geweest om hoogleraar te worden. Ik heb zelfs getwijfeld of het wel wat voor mij is, maar het past goed in de route waarin ik zit. En ik vind het ook mijn taak om dit te doen. In het domein van de ggz verpleegkunde was Berno van Meijel de enige hoogleraar. Dat is erg dun voor de academische top van zo’n grote beroepsgroep. Als lector heb ik mijn sporen verdiend dus ik denk dat ik de aangewezen persoon ben om het vakgebied uit te breiden met een tweede hoogleraar.’
Had je zelf verwacht dat je op deze plek terecht zou komen?
‘Het is nooit mijn doel geweest om hoogleraar te worden. Ik heb zelfs getwijfeld of het wel wat voor mij is, maar het past goed in de route waarin ik zit. En ik vind het ook mijn taak om dit te doen. In het domein van de ggz verpleegkunde was Berno van Meijel de enige hoogleraar. Dat is erg dun voor de academische top van zo’n grote beroepsgroep. Als lector heb ik mijn sporen verdiend dus ik denk dat ik de aangewezen persoon ben om het vakgebied uit te breiden met een tweede hoogleraar.’
Waarom is het zo belangrijk voor de ggz verpleegkunde dat er een hoogleraar is?
‘Door wetenschappelijk te onderbouwen wat de intrinsieke waarde is van het werk van verpleegkundigen, wordt het serieus genomen. En wie serieus wordt genomen, wordt gehoord, erkend en beloond. Bovendien geven de onderzoeksresultaten verpleegkundigen woorden om te vertellen wat ze doen: wie wil dat er geluisterd wordt, moet eerst beter leren vertellen. En dan komen we vanzelf aan tafels te zitten waar beslissingen genomen worden. Wij zijn de grootste beroepsgroep, ook in de ggz, maar nu komen we vaak pas laat of niet aan dit soort tafels. Terwijl de beslissingen veel invloed hebben op ons werk. En op de patiëntenzorg. Als hoogleraar kan ik niet iedereen vertegenwoordigen, maar ik kan wel worden ingezet om onze stem te laten gelden.’
Verder lezen?
Op umcutrecht.nl lees je het hele interview.
Verhalen van collega's
Marijke en Anne werken op de dagbehandeling
Op de dagbehandeling bij oncologie en hematologie krijgen Anne en Marijke te maken met complexe ziektebeelden en allerlei patiënten, persoonlijke verhalen en gesprekken.
Lees meer
Oncologieverpleegkundige op de hoofd-hals chirurgische oncologie afdeling
Laura en Kick werken op de hoofd-hals chirurgische oncologie afdeling van het UMC Utrecht.
Lees meer
Aan de slag zonder ziekenhuiservaring
Wat als je verpleegkundige bent en graag in een ziekenhuis wil werken? Op de chirurgische verpleegafdelingen van het UMC Utrecht is er nu een traineeprogramma, speciaal voor mbo- en hbo-verpleegkundigen zonder ziekenhuiservaring.
Lees meer
Schrijf je in voor de jobalert
En ontvang altijd de meest recente vacatures in je mail